Het leven in de BV

We zijn alweer een maandje verder dan mijn vorige verslag dus het is weer even tijd voor een update !
Ik ben nog steeds in hetzelfde hotel en terwijl de dagen en weken hier voorbij vliegen is er ondertussen toch ook weer een hoop gebeurd.

Na een avondje flink feesten in de bar wou een Schotse jongen even zijn deur via het raampje van zijn kamer openduwen, recht met zijn hand door het glas heen. Grote paniek want het bloed spoot alle kanten op. Gelukkig was er nog een jongen wakker die verstand van EHBO heeft, en heeft zoals het ziekenhuis zei toch nog even mooi zijn leven gered. Als die jongen er niet was geweest was hij voor onze ogen dood gebloed.
Schade: zijn vingertop is er compleet af, 8 hechtingen in z'n slagader en 1 week in het ziekenhuis.

Op een mooie zonnige zaterdag zijn we naar de paardenraces gegaan, dat was hier in de buurt en ik was natuurlijk super exited want zoiets heb ik nog nooit meegemaakt.
Alle lokale boerendochters waren nog mooier opgedoft dan met kerst en de sfeer zat er lekker in !
Ik wou natuurlijk ook even een gokje wagen, maar uiteraard al mijn geld verloren. Want als ik ergens geen verstand van heb, dan is het wel van paarden. Maar het was een hele leuke en gezellige ervaring !

Ik en mijn Japanse vriendinnetje waren nog een avond uitgenodigd voor een gigantisch uitgebreid avondmaal bij een super aardig ouder stel die we hier ontmoet hebben in de supermarkt. Ongelooflijk hoe relaxed en aardig de mensen hier zijn. We werden opgehaald en thuis gebracht, hartelijk ontvangen en zoveel gegeten dat we er naderhand gewoon buikpijn van hadden. En we kregen zelf de left overs mee naar huis ! Nummers uitgewisseld en ik was zeer zeker nog eens welkom.

Voordat mijn Japanse vriendin weer vertrok wou ze me toch nog even heel graag leren hoe ik zelf sushi moest maken. Ik maar denken dat wij westerlingen alles snappen over sushi en stond erg raar te kijken toen ze me vertelde dat het zeewier aan de binnenkant hoort. Dat is echt voor rookie amateurs blijkbaar als je ze rolt met het zeewier aan de buitenkant. Weer iets geleerd en het was errrrrrrrug lekker.

De volgende dag lag heel mijn koeltas met eten compleet overhoop in de koelkast en waren er brutaal een hoop verpakkingen opengemaakt en gewoon de helft van de inhoud opgegeten. Bij heel veel andere mensen verdween er ook al eten de laatste week dus we besloten er wat van te gaan zeggen. Want ik ben heus niet de moeilijkste als je eten nodig hebt. Maar kom het dan gewoon lekker vragen, dan kan je alles van me krijgen. Camera beelden van de keuken nagekeken en de volgende dag was de jattende rat mooi uit het hotel gekickt.
We kwamen hem een week later nog op straat tegen in Cairns. In zijn eentje met z'n staart tussen z'n benen durfde hij nog niet eens hallo te zeggen, en toen we hoi zeiden wist ie niet hoe beschamend snel hij zich uit de voeten moest maken. Hij was die week alweer in Cairns uit een hostel gekickt voor hetzelfde trieste gedrag. Tsjongejonge sommige mensen leren het ook nooit hè..

2 weken geleden besloot m'n Franse vriendinnetje even van een slingertouw met stok in lake Eacham te slingeren, maar ze verloor grip met 1 hand en knalde keihard van 5 meter hoog op de rotsen. Net het water niet gehaald. Nek eerst en iedereen dacht dat ze dood was. Na 2 uur in shock met d'r benen half in het water gelegen te hebben, kwam er een reddingsteam met boot haar redden en werd ze afgevoerd met een helikopter naar het ziekenhuis in Cairns. Nek fracture, anderhalf liter bloed in d'r longen en 7 gebroken ribben. Als ze 1 cm anders gevallen was, was ze voor d'r rest van haar leven verlamd geweest.
Dus we hebben die week hoop tripjes naar het ziekenhuis in Cairns gemaakt. Anderhalf uur rijden, heel erg sneu voor haar maar stiekem toch een beetje geluk bij ongeluk voor mij, want ik mis het auto rijden zooo erg in me gekke sterrenbak.
Ik heb ook een totaal andere kijk op afstanden gekregen, in Nederland was een uurtje rijden toch al gauw ver. Hier is anderhalf uur echt helemaal niks..
Ben trouwens ook al helemaal gewend om aan de verkeerde kant van de weg te rijden. Soms wil je nog wel eens aan de verkeerde kant instappen. Sla je keihard tegen de deur aan als je wil schakelen, en gaan de ruitenwissers aan als je richting aan wil geven met je knipperlichten. Maargoed alles went, ik ben allang blij dat ik weer lekker auto kan rijden. Die mensen van wie die auto is werken toch overdag en zolang we er benzine ingooien (wat trouwens 2 x zo goedkoop is dan in Nederland) mogen we er lekker gebruik van maken !
Na een week is ze overgeplaatst naar het ziekenhuis hier in Atherton, dat maakte de bezoekjes toch iets makkelijker. En na 10 dagen mochten we haar gelukkig weer verwelkomen in de BV ! (Barron Valley Hotel) dat kwam erg goed uit want maandag was haar 21e verjaardag en dat had erg sneu voor haar geweest als ze die in het ziekenhuis moest vieren. Ze heeft nog wel heel veel pijn en is voorlopig nog niet hersteld, maar ze heeft in ieder geval haar BV familie om haar heen, dus dat maakt een hoop goed !

Vorig weekend zijn we het weekend naar Cairns gegaan en hebben daar lekker gegeten en gedronken, hostel voor de nacht geboekt en de hele zondag heerlijk liggen uitgaren bij het lagoon daar. Een zwembad aan de zee, want je kan hier eigenlijk nergens echt fatsoenlijk zwemmen in de zee, door het grote aantal kwallen die daar ronddrijven.
Toen we zondagavond weer terug in de BV kwamen was er erg goed nieuws !!! We kunnen woensdag eindelijk beginnen met avocado's plukken !! Jeeej helemaal blij afwachten tot woensdag, toen er dinsdag het geweldige nieuws kwam dat er een cycloon met nummer 5 (hoogste nummer) onze kant op komt !
Pff altijd pech. De baas van de avocado farm wil ons niet voor 2 dagen met werken laten beginnen, om dan vervolgens weer te moeten stoppen. Omdat er een kans bestaat dat er helemaal geen avocado boom meer overeind staat na het weekend.
Over ongeveer een uurtje raakt hij de kust waar iedereen al geëvacueerd is, en nu maar afwachten totdat cycloon Ita binnen 24 uur onze kant op komt. Wij zitten net onder Mareeba dus we zitten er lekker precies midden in. Straks even een hoop geld uit de bank trekken, mijn externe batterij en speaker volledig opladen. Want met de vorige cycloon met nummer 5 zaten ze hier 2 weken zonder stroom. Gekte van jewelste in de supermarkt, hordes mensen, compleet lege water en brood vakken (en de supermarkten hier zijn groot) honderden mensen die zenuwachtig hun winkelwagens aan het volgooien waren.
Gezellig sfeertje.

Ik maak me verder niet zo'n zorgen. Ik moet vanavond in de bar werken dus dat zal gezellig druk worden, aangezien iedereen hier massale lockdown houdt in de lokale dorpskroeg.
Even afwachten maar wat er weer allemaal gaat gebeuren, als alle farms compleet met de grond gelijk gemaakt worden valt er nog vrij weinig fruit te plukken. Misschien kan ik wel wat regelen met mijn hotelbaas hier, dat hij voor mijn 2e jaar visum aftekent. Want hij had al gezegd dat ik een goed meisje was, ik drink niet in andere kroegen, geef genoeg geld uit in zijn bar en ben een hele goede werknemer, dus dat er misschien zeker wel wat te regelen valt. Als ik het maar stil hou tegen de rest van mijn hotelgenoten want hij had geen zin om voor iedereen af te tekenen. Blijft toch een hele aparte man haha, maar hij blijft altijd wel bloed eerlijk (soms iets te eerlijk) en daar hou ik wel van.

Maargoed ik heb ook al een plan B. En de andere optie is als alles down gaat hier, zo snel mogelijk naar Darwin te vliegen. Daar kan je een hoop werk doen bijvoorbeeld achter een bar en dan kunnen ze ook voor je 2e jaar visum aftekenen. Tijd begint nu toch wel te tikken aangezien Michael 21 Juli in Cairns landt.
We hebben een busje gehuurd met keuken en slaapplaatsen waar we 1 maand mee gaan rondtrekken. 3000 km langs de eastcoast gaan we naar beneden roadtrippen, helemaal tot aan Sydney. Heerlijk ik kijk er nu al naar uit !
Maargoed eerst maar eens deze cycloon overleven en dan zien we wel weer wat er gebeurd.

Love you all !!!! Heeeeeel veel liefs Simone